या कोवळ्या पानांतून प्रकटणारा पिंपळाचा आत्मा शांततेचा आणि नवीन सुरुवातींचा संकेत देतो. नव्या पानांच्या मधोमध निसटणारा लवकरच मोठ्या पानात रूपांतरित होणारा प्रवास दिसतो. ती पालवी म्हणजे केवळ पानं नाहीत, तर आयुष्याच्या नव्या अध्यायांची हाक वाटावी. त्यांच्या प्रत्येक हलक्याशा थरथरीत निसर्गाची गूढ भाषा प्रकटते—"जुने जाऊ द्या मरणालागुनी, आता नवे उगमावे!"
त्या पानांचा सुगंध नसतो, पण त्यांचं अस्तित्वच हृदयाला ताजेपणा आणि सुकून देऊन जातं. चैत्रातील पिंपळाचा हा नवा शृंगार म्हणजे निसर्गाच्या कलेचा एक जिवंत आविष्कार—एक साधेपणातून खुलणारी अप्रतिम गाथा!
